บอสขา อย่าใจร้าย

-บอสขา อย่าใจร้าย-

เดชดนัยรับอุปการะเสมอดาวเพื่อตอบแทนที่พ่อเธอเคยช่วยชีวิตเขา
เขาเอ็นดูสาวน้อยตาโตที่ชอบแอบมองและทำท่าเขินอายทุกครั้งที่สบตากัน
แล้ววันหนึ่งความสัมพันธ์นั้นก็พลันเปลี่ยน

เสมอดาวหลงรักเจ้านายของพ่อมาตั้งแต่เธอเรียนชั้นม.ปลาย
และยิ่งรักมากขึ้นเมื่อกลายมาเป็นเด็กในอุปการะ
เธอยอมเป็นของเขาเพราะรักและอยากตอบแทนบุญคุณ
แม้รู้ว่าไม่มีวันได้เป็นตัวจริง

เมื่อน้องชายคนเดียวถูกปองร้ายโดยเด็กในปกครองเข้าไปเกี่ยวข้อง
เดชดนัยขับไล่ไสส่งเสมอดาวเพราะความโกรธและผิดหวัง
เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง เขากลับทวงทั้งบุญคุณและเรียกร้องให้เธอชดใช้ความผิด
ด้วยการกลับไปเป็นนกน้อยในกรงทอง
-------------------------
“บอส...เอ่อ...คุณเดชดนัย กรุณาปล่อยมือดิฉันด้วยค่ะ”
“ทำไมต้องปล่อย”
“ครั้งสุดท้ายที่เจอกัน คุณบอกเองว่าให้ดิฉันอยู่ห่างๆ คุณไว้ เจอหน้าก็ไม่ต้องทักทาย”
“ฉันเพิ่งมาคิดได้ว่าฉันขาดทุนย่อยยับ จ่ายเงินไปตั้งเท่าไร ยังใช้งานไม่คุ้มเลย” เขากระซิบข้างหูตอนที่กดตัวบางๆ ชิดผนังตรงซอกทางเดินเล็กๆ
“ตะ...แต่...คุณบอกว่างูเห่าที่มันแว้งกัดมันสมควรถูกตีให้ตาย” เธอตอบกลับเสียงอึกอัก
“แต่เธอก็ยังอยู่ดีมีสุขนี่” เขาไล้หลังมือที่แก้มเนียนตอนที่กระซิบบอกเสียงเหี้ยม “และมันไม่ควรเป็นแบบนั้น เธอต้องชดใช้ความผิด”
หลังจากมองหน้าเขาอยู่อึดใจหนึ่งเธอหลับตาลงสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วจึงตอบรับ “ตกลงค่ะ ขอดิฉันทำงานนี้เสร็จก่อนแล้วจะไปมอบตัว จะให้ไปที่โรงพักไหนคะ”
“ใครพูดเรื่องโรงพัก”
“ก็คุณบอกว่าให้ชดใช้ความผิด”
“ฉันไม่ได้อยากให้เธอติดคุก”
“งั้นค่าเสียหายเรื่องนี้เท่าไรคะ”
“ทำไม รวยเหรอ หรืองานใหม่เงินดีมาก..."
-------------------
เสมอดาวพลิกตัวลุกขึ้นนั่งอย่างว่องไว “คุณจะทำอะไร”
“พิสูจน์ไง” เขาตอบตอนที่เดินเข่าจากปลายเตียงเข้ามาหา
“พิสูจน์อะไร”
“พิสูจน์ว่าฉันจะเอาเธอเมื่อไรก็ได้”
“หยุดนะคุณเดชดนัย คุณให้ดิฉันมาคุยเรื่องข้อตกลงชดใช้ความผิดเรื่องน้องชายคุณ ไม่ใช่มา...มาเพื่อทำแบบนี้” เสียงที่โต้แย้งสั่นสะท้านด้วยความเขินอายกับวาจาตรงแสนตรงนั่น
“ก็นี่ไงข้อตกลง ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ได้ต้องการให้เธอติดคุก ไม่อยากได้เงินของเธอ แล้วก็บอกชัดๆ ว่าต้องที่นี่เท่านั้น เมื่อเธอตัดสินใจมาก็แสดงว่าตกลงยอมชดใช้ความผิด”
“หมายความว่าคุณต้องการให้ดิฉันชดใช้ด้วยการนอนกับคุณ”
“ใช่”
ท่วงท่าที่คุกเข่าคร่อมขาเรียวของเธออยู่แม้จะดูคุกคาม แต่ร่างกายใหญ่โตกลับไม่ได้น่ากลัวเท่า ‘ไอ้ตัวร้าย’ ของเขาที่เติบโตเต็มขนาด แข็งขันชี้หน้าเธอราวกับจะประกาศว่าพร้อมรบอีกแล้วทั้งที่เพิ่งสิ้นฤทธิ์ไปหมาดๆ
“คนบ้ากาม” เธออดบ่นไม่ได้ตอนที่กระถดตัวหนี
“อ๊ะๆ หนีเหรอ แปลว่าจะหนีความรับผิดชอบ หนีคนที่ส่งเธอเรียนมาสี่ปี”
คำพูดนั้นทำเอาเสมอดาวชะงัก จริงสิ ไม่ใช่แค่ชดใช้ความผิดเรื่องที่ดุริยะ น้องรักของเขาถูกวางยาเท่านั้น แต่ผู้ชายคนนี้ยังอุปการะเธอมานับตั้งแต่พ่อเธอเสียชีวิต
บุญคุณก็ต้องทดแทน แถมทำให้เขาแค้นก็ต้องชดใช้ความผิดด้วยสินะ
-----------------
พระเอกเรื่องนี้คือพี่ซอ พี่ชายของขลุ่ย ดุริยะ จากเรื่อง ฉันเป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น